Dinosaurstrikk

Det er rolige dagar her i heimen, energinivået er ikkje akkurat sprudlande og kroppen heller skrøpelig. I alle mine svangerskap har eg vore til dels sterkt plaga med bekkenløsning, og denne gongen kom den veldig fort og med full kraft. Resultatet er sjukmelding og sofasliting, og enno er det fire månader igjen. Det hender eg set meg til ved symaskina men det må bli korte økter, heldigivs kan klipping av møsnterdelar og stapping av ulldyr gjerast nesten like bra i halvhorisontal stilling i sofaen som ved arbeidsbordet. Så det ramlar inn litt ulldyr i eplabutikken i ny og ne. 

Men eg har også innsett at strikking egner seg ypperlig til tidtrøyte i desse dagar. Ungane har fått nye luer til vinteren, jenta i huset som lenge har vore heilt i mot heimestrikk er blitt overtalt til at ein ermelaus kjole i alpakka må vere fint no på vinteren, og eg har begynt å ymte frampå til mannen om at han burde hatt ein klassisk strikkevest, kunst- og handverkslærar som han er. Så langt er han tvilande til det, men eg jobbar med saken. 

Den enklaste av dei er minstemann som blir tre i januar, han syns stort sett det er greit å gå med det som mora seier. Sjølv om han aller helst vil at det skal vere brannmann Sam på alt han har, så syns han det er ganske fint med dinosaurar også. Så eg har strikka dinosaurgenser til han.

Det er ein tynn ullgenser strikka etter Nøstebarn sitt gratismønster, eg har strikka bolen lenger enn oppskrifta for guten er smal og lang, og vrangbord i staden for rullekant på erma. Me har brukt Nøstebarn sin rullegenser mykje før takka vere ei snill strikkemormor, og denne er jo egentlig ganske lik. Desse tynne ullplagga er både varme og praktiske, også så gode ha på seg! 

Dinosaurmønsteret har eg funne her, dei er strikka i ein rest isblå alpakka frå gamle dagar. Elles er genseren strikka av Shetland Soft frå Malsen og Mor, det er så utrulig mange fine fargar i dette garnet! Denne heiter Grønn isfugl. Eg er veldig nøgd med garnet og kjem definitivt til å kjøpe meir av det til seinare prosjekt. 

Så får det heller stå til at genseren er meir passelig til storesøster på fem enn lillebroren. Han kan alltids spare den til neste år. Kan vere godt å ha noko på lur då, i tilfelle strikkebasillen har tenkt å forlate meg igjen når eg klarar meg betre utan sofa.